Jeśli zamknę lewe oko:
ludzie wloką swoje cienie.
Jeśli zamknę prawe oko:
cienie popychają swoich ludzi.
Wszyscy (i ludzie, i cienie)
przyszli leżeć na wymierzonej
w słońce płycie i słuchać
mechanicznych ptaków.
Podzielona boli mniej ta tęsknota.
Jest w nas czerń i biel, bieli jest
więcej, mniej jest czerni, która,
zobacz sam: zmienia się w szarość,
barwi beton.