na białym tle prześcieradeł czekają na deorbitację: ktoś upiera się że ma wgląd astralny a ktoś, że wszechświat jest hologramem jeden będzie miał rację, jeden będzie się ścinał tężejąc w kożuch. zanim zniknie ślizgam się w tył, do domu i jego wyczerpanych zim
koniom lżej, można to dosyć łatwo usłyszeć z czwartego piętra rozbiegają się tak lekko: klip-klap klip-klap przesuwając dyskretnie ku czerwonemu krańcowi widma widma. ślady obrzęki puchniesz w każdym miejscu inaczej toczymy się jeszcze razem ale dystans rośnie - tak wynika ze wzoru
że wpadła w wir elektronowy wyczuwalny jedynie diamentową igłą z wakatem azotowym na samym czubku, a jednak wsiąkała coraz głębiej wiosłując rozpaczliwie nietrwałym aparatem i wybrzuszając centrum najgorsze drżenie, że wypadnie po drugiej stronie i tej krótkiej smyczy tam