Maciej Borowiak

new kids nasze oczy odbijały brzuchy, za duże seledynowe marynarki jak szkliste rozstępy nasze mózgi były tam ocieplone, równo wycięte wschodnie bloki, mięsa wiele, okien w rzędach języki mieliśmy proste, do handlowania mówiliśmy im tylko kości bez tłuszczu, bez skóry byliśmy dla nich jak do…

znudzeni ssaniem piersi nie chcieliśmy więcej klekotać o siebie jak klocki mieliśmy białe, rybie brzuszki chcieliśmy więcej być nękani przez sprzedawców żarówek sprawdzać tamtejsze ćmy uderzać na ślepo